Zamanin Tohumlari

Ütopik metin hikaye anlatmaz; bir mekanizmayi, hatta bir tür makineyi tarif eder, Ütopik bir durumda bulunabilecek türden insan iliskileriyle oyalanmak ya da dengeli ve kalici bir duruma ulastigimizda olmasini isteyeceginiz türden hayatlari tahayyül etmek yerine bir taslak cikarir; laf aramizda büyük Ütopyacilar bunu da yaptilar, zaman zaman herhangi bir sahnenin, herhangi bir masum ya da o kadar da masum olmayan hazzin ara sira görülen pastoral keyfini cikardilar burada da tam bir Ütopyaci, Ütopik hayalcinin Platoncu ideasinin örnegi olan Fourier, zirveyi kimseye birakmaz.Bununla birlikte Ütopyacilar, bunu yaparken daha cok, insa edilmelerinin bile bu iliskileri ve bu hazlari, bu sahneleri tek basina mümkün kilacak kusursuz mekanizmalari dikkatlice kaydettiler. Ütopyacinin idealleri acisindan yasam, celiskili bir projedeki imgelemi gerektirir zira muhtemelen hepsi de; cok suistimal edilmis, örneklenmesi bir yana fiilen tanimi geregi ve yapisina mündemic oldugundan önceden tanimlanamayan özgürlük kavramini tasvir etmeye ve uygulamaya niyetlenmislerdir; özlemini cektiginiz tecrübenin, henüz var olmayan bir özgürlük icinde neye benzedigini zaten biliyorsaniz, o zaman gercekten özgürlügü degil de esasen yalnizca bu tekrari dillendirmis olabileceginiz konusunda süphe dogar; buna karsin izdüsümü korkusu, baska bir deyisle acik bir gelecegi simdiye ait bicimsiz ve bastirilmis toplumsal aliskanliklarimizla kirletme korkusu da, yarinin kolektifligine iliskin fantezilerin hosgörülmesine yönelik sürekli bir tehdittir.