Bramkarz to ja

Male, nieistniejace naprawde miasto Schum- mertal lezace niby to w srodkowej Szwajcarii, nie jest miejscem wesolym. Kontrola spole- czna jest mocno odczuwalna, spozycie nar- kotyków wysokie, a ramie sprawiedliwosci dlugie. Mlody narrator, tytulowy Bramkarz, który dopiero co wyszedl z wiezienia i samot- nie walczy z zyciem, próbuje wlasnie tutaj, w malomiasteczkowym srodowisku, szukac swojego miejsca, na nowo zorganizowac so- bie zycie. Znajduje sezonowa prace, zakochu- je sie w kelnerce i wyjezdza z nia do Hiszpanii – ale dawne wydarzenia wracaja. Powiesc, podobnie jak wiele innych tekstów Pedra Lenza, jest monologiem wewnetrznym bohatera skierowanym do czytelnika. Bramkarz jest niestrudzonym narratorem-szelma, zarówno naiwnym, jak i przebieglym, balan- sujacym miedzy nadzieja a beznadzieja. Opowiadajac o swoim zyciu, Bramkarz gubi sie nieraz w swoich opowiesciach, które staja sie dla niego pulapka. Bohater dowiaduje sie stopniowo, jak zostal oszukany przez dom- niemanych przyjaciól i zostal kozlem ofiar- nym w powaznym przestepstwie. W napisanej w dialekcie bernenskim malo- miasteczkowej, wiezienno-narkotykowej powiesci „Bramkarz to ja”, udalo sie autorowi stworzyc tragikomiczny utwór literacki. Tlumaczenie Anny Slodowicz i jej syna Da- niela Slodowicza swietnie oddaje styl uzytego przez autora jezyka. Szwajcarski bohater, Bramkarz, uosabia typ antybohatera, który czesto wystepuje równiez w literaturze polskiej, np. w opowiadaniach Tadeusza Borows- kiego „Kamienny swiat” czy Marka Hlaski „Petla”. Jest to bohater, który zyje wsród nas, którego codziennie spotykamy.